آزادي تا کجا؟ استقلال از چي؟
ظاهرا با اين يکی ديگه شوخي ندارند. البته اونها هم خوب پا از گليمشون دراز کردند. (بر فرض که پا و گليمي درکار باشه وگرنه ما کي باشيم که خط کش دست بگيريم) قضيه دوستان همجنس گرا رو خدمتتون عرض مي کنم و حضرت جرج بوش که به پايه و اساس تمدنشون بي حرمتي شده، قراره يک متمم قانون اساسي تهيه بکنند که در آن دستورعمل روابط زناشويي رو به صورت دقيق و با جزئييات توضيح بدند و از اين پس جهت تسهيل امور مربوط به دوستان فوق الذکر لغات زنازويي و شواشويي به فرهنگ لغات اضافه شود.

حالا ما رو سننه؟

از اونجاييکه شخص شخيص ما مدتهاست که داريم روي پيش نويس قانون اساسي گوسفندستان کار ميکنيم اين مورد برايمان مسئله ايجاد کرد. اينکه حد و حدود آزادي را بايد چگونه پيدا کرد؟ آيا ميتوان همه موارد را با سعي و خطا حل کرد؟ آيا هميشه بايد آنقدر صبر کرد تا کارد به استخوان برسد و بعد فکري کرد؟ آيا براي رسيدن به نهايت آزادي بايد هر آنچه به ذهن ميرسد را تجربه کرد؟ درست است که بهترين روش ايمني در برابر يک ويروس مبتلا شدن و غلبه کردن بر آن است ولي آيا ميتوان بر تمام ويروسها غلبه کرد؟ مطمئنا هيچ آدم عاقلي علاقه اي به تجربه تمام مريضي ها ندارد ولي در عين حال نميتوان از ترس مرض زندگي را متوقف کرد. و سوال سخت اين است که چگونه ميتوان بدون خطر به رمز و راز حيات پي برد؟ و مهمتر از آن چگونه ميتوان در مورد آن به توافق جمعي رسيد؟ اين از جمله سوال هاييست که سالهاست براي من بي پاسخ مانده تا جايي که خود را با انکار وجود جواب قانع کرده ام.

تنها ترسم از آن است که در دنياي فردا جايي براي زندگي من و هم نوعانم نمانده باشد.

پس همه با هم براي نابودي کارد سلاخي به پا خيزيم. يا به آن عادت کنيم.

شب خوش