اين سرما خوردگي رو اينقدر اذيتش کردم که خودش خسته شد گذاشت رفت. همش چيزهايي که نبايد رو خوردم تا لجش در بياد.
اون بچه هايي که رفته بودن مسافرت همه سالم برگشتند. خدا رو شکر همه چي خوب بوده و بهشون خوش گذشته. من هم که
نرفتم عوضش چند تا کار مفيد کردم. غير از کارهاي روز اخر هفته مثل نظافت و رسيدگي به کاغذها و غيره. دو سه تا مکالمه
مفيد داشتم. تکليفم با يک موضوع نا خوشايند معلوم شد. با يک دوست قديمي صحبت کردم. و شنبه شب رفتم مهموني عيد با
يک ماه تاخير. سه تا هم سي دي خريدم که از دوتاش خوشم اومد. الان هم دارم آخرين لحظات اخر هفته رو ميگذرونم.
نميدونم چرا همه چي سخت بي قاعده تر از اونيه که انتظار دارم. ظاهرا هيچ دليلي هم وجود نداره که يک زماني به راز و رمز
روابط دنيا پي ببرم. قديمي ها ميگفتند دنياي بي مرام يه چيزي ميدونستند که ميگفتند.
راستي شنبه بعد از ظهر يه خبر خوشحال کننده هم بهم رسيد که تلخي مکالمه صبح رو کمي تسکين داد. اميدوارم که هميشه
خوش خبر باشي دوست عزيز.
و يک نتيجه گيري. پياز خام به مزاج من نميسازه حتي اگر ندونم براي چي دارم غذا ميخورم.
ديگه حرفي ندارم. به اميد خدا و روزهاي خوب آينده.
یه حرف: امروز خيلي گرم شده بود. هنوز تا تابستون خيلي راهه.