و فقط يک روز

قبل از اينکه به امروز برسم بايد بگم که ديشب يادداشتهاي چوپان دروغگوي بامرام رو خوندم و کلي شرمنده اخلاق ورزشکاريش شدم.
واما امروز با اجابت فراخوان دوست عزيزمون در محل ساحل حضور بهم رسانيديم و بعد از صرف صبحانه در جوار يک موزيسين
مهندس نما، بدون اتلاف وقت حضور خودمان را به محل شرکت منتقل نموديم. ساعتي چند به بازتوليد نتايج هيجان انگيز گذرانيديم و
جمعي از همکاران را نيز ذره اي چشانديم. تا همينجاي روز شعف سراپايمان را دربر گرفت آنچنان که تو خود داني. به نيم روز
نمانده بود جز نيم ساعتي که به دعوتي عاجل رهسپار لانه روباه ورزش دوست گشتيم تا غذاي نيم روز را با تماشاي هماوردي اروپايي
برآمده از فوتبال موناکو و پورتو صفايي تازه بخشيم. و بازهم تو خود داني که بر ما چه رفت از حال و حول. آنچنانکه آن سرزده
نيم روز را تاب شنيدن آن نبود و درجا از هوش برفت.
و اينچنين همي بود تا شامگاه که خود وصفي نو خواهد وصف شدني. محلي بود سراپا آغشته از جاز، و ما را ياري بود حاصل اعجاز.
و به وصف نيايد که ظلميست نا بخشودني توصيف آنچه گذشت. باري، شب که از نيمه گذشت، ماجرا نيز از سر بگذشت و ماحصل
شوري ماند و سرودي به بلنداي چنار، به کرامت چون ابر، به شفابخشی خورشيد کران، به محبت چون شمع، به صفا چون آب زلال چشمه،
و دگر هیچ جز آغازی به روز فردا...