شب

کنار ساحل اقيانوس ايستادي. يکدفعه متوجه ميشي که جاي ماه تو آسمون عوض شده. با خودت فکر ميکني
که تماشاي حرکت ماه تو آسمون بايد کار جالبي باشه. آنقدر جالب که گذشت زمان رو اصلا احساس نکني.
البته اگه ماهت کنارت نشسته باشه خيلي آسونتره.

ميان ماه من تا ماه گردون ....

يکي پيدا ميشه که باهاش ميتوني حرف بزني. ميتوني مدتها بهش گوش بدي بدون اينکه بخواي تو حرفش بپري.
ميتوني در يک شب مهتابي ببريش بيرون و زير نور ماه باهاش راه بري. ميتوني تمام افکاري که در ذهنت داري
رو بهش بگي و خيالت راحت باشه که با دقت به حرفت گوش ميده و از اونها پتک نميسازه که تو سرت بزنه.

شام رو امشب من درست کردم. اتفاقا خوب شده بود. باهم شام خورديم و سر ظرف شستن حرفمون شد.
خيلي سعي کردم بگذارم ظرفها رو بشوره ولي آخرش خودم شستم. بعد از شام رفتيم بيرون. هوا هم خيلي
خوب بود.

خوشحالي رو شايد نشه به راحتي توصيف کرد ولي ميشه با يک عبارت به همه دنيا اعلام کرد

آهاي مردم، من خوشحالم.