باز هم Landmark

Landmark یادتونه؟ همون که کلاسش رو رفته بودم و خیلی خوشحال شده بودم و دارا دارا دارا ....
از فردا صبح به مدت 4 روز دوباره میرم سر کلاس. ایندفعه کلاس پیشرفته برای تحول پیشرفته و دارا
دارا دارا ... به توان 2.

اول فکر میکردم که حوصله اش رو ندارم ولی هرچی نزدیک تر میشم هیجانم بیشتر میشه. اصلا
نمیدونم که تو این چهار روز فرصت میکنم که به weblog سر بزنم یا نه. احتمالش که نرسم خیلی
زیاده.

امروز و شرکت یه جوری کار کردم که انگار نه انگار 4 روز نخواهم بود. برای خودم یه کار جدید شروع
کردم و تا جایی که میشد اون رو جلو بردم. اصلا هم مهم نیست که نیمه کاره ولش میکنم چون به
اندازه امروز روش کار کردم و به اندازه یک روز جلو افتادم. حالا دوشنبه بر میگردم و به اندازه یک روز
دیگه روش کار میکنم. و همینطوری ادامه میدم تا یک روز بیام و این پروژه تموم شده باشه و یک کار
جدید شروع کنم.

یادش به خیر یک دوستی داشتم که هر وقت یکی شکایتی میکرد یا بی خود و بی جهت بهانه می آورد
میگفت: "حالا باید غصه اون رو هم بخورم؟" . خلاصه اینکه اگه یه کاری خوب چیش میره یا کند پیش میره
یا عقبه یا جلوه یا سخته یا آسونه مهم نیست. مهم اینه که من امروز به اندازه یک روز روش کار کردم و
روزم رو مفید گذروندم. دیگه بقیه اش هرچی هست و نیست چیزی رو عوض نمیکنه.

جالبه که امروز فکر میکردم هیچی برای گفتن ندارم ولی الکی الکی یه صفحه پر شد. تازه دل همتون
بسوزه که من امروز یک دوست مجازی پیدا کردم. از اونهایی که ندیدم و نمیشناسم ولی واقعیه و یه جایی
رو اینترنت نفس میکشه. خیلی هم بد اخلاقه و همش اخم میکنه. بعد هم زود میگه کار دارم و از چت
میره بیرون. بعد بجای اینکه کار کنه میره روزنامه میخونه. من از پیدا کردن چنین دوستی خیلی خوشحال
شدم. چون اگه چنین آدمی دشمنم میبود خیلی بد بود.

به امید بازگشت صلح جویانه بعد از زلزله شخصیتی.