دارم تو بازار راه میرم و مغازه ها و مشتریها رو نگاه میکنم. فکر نکنم این همه آدم
برای خرید اومده باشند. شاید بعضی هاشون مسیرشون از بازار میگذره. شایدم
چون از این حوالی رد میشدن و وقت اضافه داشتن اومدن بازار رو ورانداز کنند. مثل
من. ولی من اول این حوالی نبودم. نشسته بودم تو شرکت و هی ساعت رو نگاه
میکردم ببینم چقدر به ساعت پنج و نیم مونده که بزنم بیرون. از صبح همش سعی
کردم خودم رو با کار سرگرم کنم ولی دائما حواسم پرت شده. اول صبح س اومد و
پرسید که امروز فوتباله یا نه. تازه یادم اومد. سریع رفتم روسایت ایران اسپرت که
نتیجه رو دنبال کنم. این وسط هم با همکارها هی بحث میکردیم. یه پروژه داریم
تحویل میدیم که اما و اگر ش زیاده. تو این چند روز صد بار زیر و روش کردیم و هنوز
هم خیلی دلمون راضی نیست ولی خوب وقت هم نداریم. فوتبال که تموم شد و
خوشبختانه ایران برد دیگه وقت ناهار بود. رفتیم ناهار. بعد از ظهر روزنامه های فردا
رو میشه رو اینترنت خوند. خلاصه هی بین کار و روزنامه یویو بازی کردم. این روزنامه
ایران هم که امروز ما رو کشت تا شماره جدید رو بذاره رو وب. بقیه سایتها هم مطلب
جالبی نداشتند. وب لاگ های هر روزی هم یا به روز نشده بودند یا صبح خونده بودمشون.
رفتم سراغ قدیمی ها. نامه ای رو که بهنوز گذاشته بود رو سایتش خوندم. آخرین
نوشته عباس معروفی هم جالب بود به مناسبت تولد سهراب سپهری. این بین کارهم
کردم کم و بیش. ولی این ساعت انگار که باطریش تموم شده باشه تکون نمیخورد.
چندباری اومدم یه چیزی بنویسم و بفرستم رو وب ولی موضوع نداشتم. دیگه حوصله ام
سر رفت. ادیتورم رو باز کردم و اومدم تو این بازار. ولی اینجا هم خبری نیست. ساعت
تقریبا پنج شده و من دارم بر میگردم شرکت.

فعلا