مرسی مرسی مرسی

از همه اونهایی که گفتند و نگفتند و زنگ زدن و پیغام گذاشتند و یا نامه فرستادند از همشون ممنونم.
از اینکه یادم کردین خوشحال شدم. از همه بیشتر از اون کسی که اومد 4 صبح برام صبحونه درست
کرد ممنونم. نه تعجب نکنید. ساعت 4 صبح اول تلفنم زنگ زد که بیدار شم و هول نکنم. بعد در خونه
به صدا در اومد و بعد خودش اومد با یک زنبیل پر از خوردنی. من که هنوز خواب می‌دیدم ولی اون رفت
تو آشپزخونه و مشغول شد به آماده کردن صبحانه. املت پنیر و قارچ. سالاد میوه و فرنچ تست. چون
مطمئن بود تو خونه من هیچی پیدا نمیشه یه پاکت شیر هم آورده بود. من هم اجازه نداشتم برم تو
آشپزخونه پس نشستم دم در به تماشا.

وقتی غذا‌ها آماده شد دیگه وقت زیادی نداشتیم. پس تند تند خوردیم. جاتون خالی تنها روزی بود که
سحری خوردیم و خیلی هم چسبید. به خودم می‌گفتم که چقدر حال میده وقتی روز تولدت آدمها
تحویلت می‌گیرند.

البته یه اتفاق دیگه هم افتاد. جناب آقای موبایل تصمیم گرفتند که برند شنا. اون هم وقتی که من قبل
از امتحان رفته بودم توالت. قبل از اینکه من بخوام کارم رو شروع کنم ایشون شیرجه زدند در آب و تازه
من فهمیدم که شنا هم بلد نیست. البته یه مقدار صبر کردم که خوب آب بخوره که حالش جا بیاد بعد
دستش رو گرفتم و آوردمش بیرون. خشکش کردم و انداختمش تو کیفم تا بعد از امتحان ازش بپرسم
آخه موبایل عاقل از این کارها نمیکنه که! ولی وقتی رفتم سراغش رنگش پریده بود و صداش در نمی‌اومد.
فکر کردم سرما خورده. بعدتر فهمیدم که مریضیش جدی‌تر از این حرفهاست.

یه گوشی هدیه گرفته بودم از پدرم 2 ماه پیش که اونموقع فکر می‌کردم احتیاجی بهش ندارم. امروز از
جعبه درش آوردم و موبایل آب باز رو بازنشسته کردم. این هم کادو تولد!

بعضی وقت‌ها معنی بعضی چیزها رو نمی‌فهمم. این جور موقع‌ها صبر می‌کنم، بالاخره یه روزی می‌فهمم.