ماجرای کنسرت رفتن ما داره یواش یواش شبیه داستانهای پلیسی-جنایی میشه! اول که هیچکی ما رو تحویل نگرفت. بعد یواش یواش تعداد
علاقه‌مندان به 6 نفر رسید. بعد 2 نفر با فاصله زمانی 3 روز پشیمون شدند. بعد خودم هم داشتم پشیمون میشدم که دست غیب از پشت سر
یخه‌ام رو گرفت و گفت به این شماره زنگ بزن ازش بلیط بگیر. اون شماره قرارشد بلیط‌ها رو بیاره من هم پول رو بیارم. ساعت شش و نیم
بعد از ظهر پشت دانشکده مدیریت! ولی 4 ساعت بعدش اون شماره جا زد! دوباره من موندم و دست غیب و دونفر انسان شریف از همه جا
بی‌خبر که تا الان باید با خبر شده باشند. دست غیب خودش تصمیم گرفت که با استفاده از بازار بورس بلیط بها دار برای ما بلیط تهیه کنه
البته بعد از اینکه امتحانش رو داد. (دست غیب که امتحان نمیده! به حق چیزهای نشنیده) خلاصه الان که خدمتتون دارم عرض می‌کنم هنوز
معلوم نیست که بالاخره کنسرت بدون ما برگزار میشه یا ما در کنسرت برگزار میشیم!
در ضمن آن دو انسان شریف هم هنوز صداشون در نیومده. آن دو انسانهای شریف و امیدواری هستند.