ظهور زندگي در ۱۷ دقيقه!

زنگ ميزنم به ع. ميگم شام برنامه‌ات چيه؟
ميگه قراره برم کلاسي که ه. شرکت کرده.
ميگم بعدش بريم شام؟
ميگه باشه. پس بيا با هم بريم کلاس که بعدش بريم شام.
فکر ميکنم که بد نيست بالاخره بريم ببينيم اين کلاسي که ميگن چيه!

وقتي ميرسيم يکساعت از کلاس گذشته. رديف آخر يه جا پيدا ميکنيم و ميشينيم.
مربي کلاس داره راجع به اينکه زندگي انسان چطور شکل ميگيره حرف ميزنه و ميگه:
قبول دارين که زندگي شما بر اساس گذشته شما شکل گرفته؟
تو ذهنم فکر ميکنم که خوب اينکه بديهيه گفتن نداره.
بعدش ميگه: اتفاقا بر عکس. گذشته شما هيچ دخالتي در زندگي الآن شما نداره.
فکر ميکنم که خوب منظورش چيه؟ گوش هام رو تيز ميکنم ميگه:
اون چيزي که زندگي الآن شما رو رقم ميزنه آينده‌ايه که به سمتش حرکت ميکنين.
انگار که يک معماي پيچيده رو حل کرده باشم دستم رو ميبرم بالا. يه نگاه عاقل اندر سفيه
به کسايي که سر کلاس نشسته‌اند ميندازم و ميگم:
خوب اون آينده رو هم بر اساس اون چيزي که از گذشته تو ذهنمون هست ميسازيم ديگه!
مگه ما بدون گذشتمون اصلا قادر به کاري هستيم؟
بحثمون بالا ميگيره. تصميم ميگيرم که بي‌خيال شم و ميشينم بدون اينکه از جواب
سوالم راضي شده باشم.
يعد از کلاس يکي دونفر ميان سراغم که من رو راضي کنند. تو بحث احساس ميکنم که
يه چيزي تو کلامشون هست که من درک نمي‌کنم. تصميم ميگيرم که براي دوره بعد کلاس ثبت نام کنم و بفهمم که واقعا منظورشون از اين حرفهاي عجيب چيه.

يکسال و نيم بعد جلوي کلاس ايستادم و به کسايي که جلوم نشسته‌اند ميگم:
اون چيزي که باعث شده که شخصيت و زندگي شما اين شکلي که الآن هست باشه
گذشته شما نيست. آينده‌ايه که به سمتش زندگي ميکنيد!