این آخر هفته کلی کار دارم...

از جمله باید ۲۰ مایل بدوم. فردا روز هیجان انگیزی خواهد بود. صبح یک دو دستگرمی به مسافت ۵ مایل برای یکشنبه. بعد از اون به امید خدا یک صبحانه مفصل. یک مکالمه تلفنی طولانی یکساعته که برای برنامه یکشنبه آماده بشیم. آخه یکشنبه بعد از دویدن باید برم لندمارک برای جلسه آشنایی با فوروم مخصوص ایرانیهای مقیم مرکز. بعد از تلفن باید انتخاب کنم بین صله‌رحم و کار در شرکت. بعد از ظهر با خانم میریم به یه گالری عکس "Ashes and snow" و بعد از اون کنسرت کانال رادیویی KCRW. احتمالا داغون میرسم خونه که بخوابم و صبحش برم بدوم. از اون خوابهایی که همش دعا میکنم که تموم نشه!

یکی نیست که بگه آخه مگه مجبوری خوب نمیخوای بدوی چرا اینقدر غر میزنی؟

در جواب باید بگم که همه لذتش به این غر زدنشه. میگی نه امتحان کن.

راستی امسال سیزده‌بدر کیه؟

قسمت فال و دوست یابی!!!

این جناب سیخول افاضات فرمودند که حالا که ما یک جک گذاشتیم چه خوب میشود که قسمت فال و دوستیابی هم بذاریم. خدمت جناب سیخ معظم عرض شود که در گوسفندستان این حرفها نیست. یکی جلو راه میافته بقیه هم دنبالش میرن. یعنی به فال احتیاجی نیست چون اصلا برای هیچ گوسفندی مقصد مطرح نیست که تنها چیز مهم در زندگی دنباله رویست. یعنی چشمت رو میدوزی به عقب جلویی و با حفظ فاصله مجاز جرکت میکنی. هروقت هم که جلویی ایستاد میتونی سرت رو بیاری پایین و اگر علفی بود بخوری.
در مورد دوستیابی هم به همین ترتیب عمل میشود. یعنی گوسفندوار. میگی بعععععع. اگه گفت بعععععع یعنی آره. اگه گفت بعععععععععععععع بعععععععععععععع. یعنی برو گم شو مرتیکه مزلف با اون موهای فرفریت!

به گوسفندستان اگر می‌آیید، نرم و آهسته بیایید که چوپان خواب است.

جک

مرغه میره تخم مرغ بخره، بهش میگن آخه شما چرا؟
میگه: شوهرم گفته برای ۵۰ تومن هیکلت رو خراب نکن!

عیدتون مبارک

بهار شده عید اومده چهچه بلبل اومده

گوسفند - چمنزار - برداشت خارجی

امروز صبح تو راه که میرفتم سر کار این چمنهای کنار جاده رو داشتن کوتاه میکردند. بویی راه افتاده بود که نگووووووو آی دلم ضعف رفت. آی دلم ضعف رفت ...

امروز آخرین روز کلاسه. سه‌شنبه هم امتحان پایان ترم دارم. درس خواندن هم دوست ندارم. آخه کی شب عید میره درس میخونه؟ ولی چاره‌ای نیست. میان ترم که گند زدم حالا باید جبران کنم.

از فردا ساعت ۱۰ صبح به مدت یک هفته

فردا صبح مادربزرگم میاد. دیروز بعد از مراسم دو صبحگاهی (۱۷.۴ مایل) آستینها رو بالازدم و یه دستی به سر و گوش خونه کشیدم که تاحدی مادربزرگ پسند بشه. امروز هم میرم فروشگاه که برای چند روز آینده خاروبار بخرم. چون مادربزرگ من همیشه نگرانه که یه وقت من گشنه نمونم. اگر بیاد و یخچال خالی رو ببینه احتمالا فکر میکنه من از صبح تا شب گشنگی میکشم.

امسال بعد از ۶ سال اولین عیدیه که یکی از اعضای فامیل پیشم هست. اگر مادربزرگم نمی‌اومد شاید یادم میرفت که هفت سین بچینم و زنگ بزنم و عید رو به آشنایان تبریک بگم. خوشحالم که امسال یه عید درست و حسابی خواهم داشت. تنها اشکالش اینه که امتحان دانشگاه رو با ما هماهنگ نمیکنن و درست میذارند روز دوم فروردین. عقلشون هم نمیرسه بیشتر از این.

من تا صد سال دیگه ۱۰ هزار بار برمیگردم.

امروز روز قشنگیه چون انگشت پای من تاول زده و من مجبورم بجای راه رفتن بشینم پشت پنجره و روز رو تماشا کنم.

من در آخرین تلاش موفق شدم ۱۷ مایل رو بدوم. اگر نمیدونید ۱۷ مایل چقدره بجاش بخوانید زیاد! یه معلم جبر داشتیم یادش بخیر میگفت سه تا رقم بیشتر نداریم یک، دو و زیاد!

کسی میدونه الکتریسیته به فارسی چی میشه؟ اگه معادل خوبی براش پیدا کردید بفرستید به آدرس فرهنگستان زبان فارسی.

تو اخبار خوندم که یه آقایی گفته بود که دلیل حضور نظامی آمریکا در خاورمیانه ترس از ظهور امام زمانه! با عرض معذرت از حضرت امام زمان. من واقعا شرمنده‌ام.

من هنوز ماشین نخریدم. عوضش کلی درس خوندم و کلی زیاد دویدم. راستی من در هفته پیش ۴+۸+۶+۱۷ یعنی ۳۵ مایل دویدم. که میشه تقریبا ۶ ساعت. شاید میزان کل رانندگیم در هفته گذشته باشه ۷-۸ ساعت. خوب آدمی که همش میدوه که ماشین لازم نداره. باید بحای ماشین کفش اهنی بخرم.

خدا نگهدار تا بازگشت بعدی.