یک شب خسته کننده طولانی قبل از یک خواب دل‌انگیز بهاری

ساعت یک ربع به ۲ صبحه و من در شرکت مشغول صبر کردن هستم. لطفا به حال من گریه کنید!

هرچی بهش میکم آخه انسان عاقل نمیذاره کارهاش تلنبار بشه برای شب آخر روش رو میکنه اونور و میگه بعععععع بعععععع.

امشب یه اتفاق جالب برام افتاد. این شرکت ما یه رستوران داره که نهار و شام سرو میکنه. ساعت کاریشون تا ۹ شبه و بعضی وقتها هم چند دقیقه‌ای بیشتر میمونند. امشب من چند دقیقه‌ای به ۹ مونده رفتم شام بگیرم که دیدم تمام پیشخون رو تمیز کردند و دریغ از یک لقمه نون! برگشتم اتاقم وسایلم رو برداشتم که برم بیرون غذا تهیه کنم. از بقل یک رستوران رد میشدم که دیدم چراغش روشنه و نوشته که بازه. نرفته تو یکی از اون پشت دادزد که تعطیله. من رو میگی میخواستم با قابلمه بکوبم تو سرش. ولی بجای اینکار ازش خواستم که حداقل چراغ نوشته پشت ویترین رو خاموش کنه که مردم مثل من خیط نشند.

خلاصه امشب شام غذای سریع مکزیکی خوردیم تا بعد که به همان سرعت دفعش کنیم.