چند حرف بی ربط به هم

۱- این قضیه برنامه‌ریزی برای عروسی به قوت خودش باقیه. دیروز در مسیر برگشت از شمال شروع کردیم لیست مهمانها رو درآوردن. تا الآن بیشتر از ۳۰۰ نفر اسم نوشتیم. تازه شانس آوردیم که فک و فامیل من اینجا نیستند وگرنه باید استادیوم اجاره می‌کردیم. حالا سوال مهم اینه که اصولا چه کسی رو به عروسی دعوت می‌کنند؟ خانم عزیز میگه هرکی رو که می‌خوای دعوت کن. من از کجا بدونم که کی رو می‌خوام دعوت کنم؟ فعلا توپ رو انداختیم تو زمین محل مراسم. ببینیم که اصلا چند نفر جا دارند. شاید مجبور بشیم اسم خط بزنیم. خلاصه مواظب باشید اسمتون خط نخوره!

۲- آقای علی یه تئوری حرص خوردن داده راجع به پست قبلی. انصافا من راضی نیستم کسی حرص بخوره. اینکه گفتم خبر رو بخونید فقط برای اینه که هم خودتون مطلع باشید هم اطرافیانتون رو مطلع کنید. من از اونام که روزی صد بار گویا و بی‌بی‌سی و ... رو چک می‌کنم مبادا خبری از دستم در بره. مثل اعتیاد میمونه ولی از اینکه بدونم لذت می‌برم. اعتقاد هم دارم که گسترش اطلاعات به گسترش عدالت کمک می‌کنه. اینکه چرا رو لطفا از خودتون بپرسید. ممکنه دانستن زندگی آروم روزمره رو تحت تاثیر قرار بده ولی دلیلش مطلع شدن نیست.

۳- خانم از هفته دیگه داره میره کلاس زبان شیرین فارسی. دیشب میگفت که کسایی رو که دوست دارند بهش فارسی یاد بدن رو چند وقت یکبار دعوت کنیم که بهش کمک کنند که مشقهاش رو انجام بده. هنوز کلاس شروع نشده نگران تکلیفهاشه. من همیشه یک ماه که از کلاس میگذره تازه لای کتاب رو باز میکنم.

۴- دیروز از شمال که برمیگشتیم کلی آتیش دیدیم. اولش قرار بود جاده بسته باشه و ما مجبور میشدیم کلی دور بزنیم. ولی بعدش ظاهرا آتیش جهتش رو عوض کرده بود و ما تونستیم از راه اصلی برگردیم. اگه جاده بسته میشد ۲ ساعتی راهمون دور میشد. ولی آتیشها رو دیدیم. درسته که سوختن جنگلها خیلی برای طبیعت خوب نیست ولی تصویرش خیلی هیجان انگیز بود. من که خیلی خوشم اومد.

۵- این وبلاگ گروهی که بر و بچ راه انداختند خیلی زیاده. من نمیرسم بخونمش. این هم یک معضل جدید در زندگی!

۶- خدا کنه که این آتش‌بس ادامه پیدا کنه.