اين سرما خوردگي رو اينقدر اذيتش کردم که خودش خسته شد گذاشت رفت. همش چيزهايي که نبايد رو خوردم تا لجش در بياد.
اون بچه هايي که رفته بودن مسافرت همه سالم برگشتند. خدا رو شکر همه چي خوب بوده و بهشون خوش گذشته. من هم که
نرفتم عوضش چند تا کار مفيد کردم. غير از کارهاي روز اخر هفته مثل نظافت و رسيدگي به کاغذها و غيره. دو سه تا مکالمه
مفيد داشتم. تکليفم با يک موضوع نا خوشايند معلوم شد. با يک دوست قديمي صحبت کردم. و شنبه شب رفتم مهموني عيد با
يک ماه تاخير. سه تا هم سي دي خريدم که از دوتاش خوشم اومد. الان هم دارم آخرين لحظات اخر هفته رو ميگذرونم.
نميدونم چرا همه چي سخت بي قاعده تر از اونيه که انتظار دارم. ظاهرا هيچ دليلي هم وجود نداره که يک زماني به راز و رمز
روابط دنيا پي ببرم. قديمي ها ميگفتند دنياي بي مرام يه چيزي ميدونستند که ميگفتند.
راستي شنبه بعد از ظهر يه خبر خوشحال کننده هم بهم رسيد که تلخي مکالمه صبح رو کمي تسکين داد. اميدوارم که هميشه
خوش خبر باشي دوست عزيز.
و يک نتيجه گيري. پياز خام به مزاج من نميسازه حتي اگر ندونم براي چي دارم غذا ميخورم.
ديگه حرفي ندارم. به اميد خدا و روزهاي خوب آينده.
یه حرف: امروز خيلي گرم شده بود. هنوز تا تابستون خيلي راهه.

امروز شنبه است. حتما بچه ها الآن رفتند کوه پيمايي. من هم قرار بود باهاشون برم ولي اين مريضي بد موقع
اومد سراغم. هرچي بهش ميگم از قبل زنگ ميزدي هماهنگ ميکرديم، ميگه عجله داشتم و اين حرفها. خلاصه
من رفتم تو قافله جاماندگان.
اميدوارم که تو اين اخر هفته بتونم ردش کنم بره. چون ديگه حوصله ام رو سر برده. ديشب خواب عجيبي ديدم.
خيلي آدمها تو خوابم بودند. همه هم در حال و هواي خاص خودشون. يکي همش عجله داشت. يکي خيلي بی سر
و صدا نشسته بود و سري تکون ميداد و با جواب هاي کوتاهش صحبت ديگران رو تاييد ميکرد ولي معلوم بود
که حواسش جاي ديگه است. يکي ديگه خيلي پر جنب و جوش بود و آماده براي هر کاري. اين هايي رو که
ميگم چندين ماهه که نديدمشون. و تو خواب از اينکه همشون باهام بودن خيلي لذت بردم.
راستي ديشب با عليرضا و حميد رفتيم ساحل. دنبال يه جايي ميگشتيم که شامي بخوريم. من که نه. من بقيه
آش ديشب رو خورده بودم. ولي عليرضا گشنه بود. خلاصه همونطور که قدم ميزديم متوجه يه رستوران جديد
شديم. خيلي جالب بود. من براي مدتها ميگشتم دنبال جاهايي که هنوز نرفتم و امتحان نکردم. ولي اينبار درست
در محلي که خوب باهاش آشنايي دارم متوجه باز شدن يه رستوران جديد شدم. يعني اينکه کم کم ميتونم راه برم و
با خودم فکر کنم که آره قبلا اينجا فلان چيز بود ولي الان شده بهمان چيز. يه جور حس قديمي شدن در محل بهم
دست ميده. حس بزرگ شدن در يک محل.ميتونه کمي غم انگيز باشه بسته به اينکه اوقاتت چطور گذشته باشه.
بگذريم. رفتيم تو رستوران. بلژيکي بود. ياد سريال ارتش سري افتادم. خوش گذشت. سرويسش خيلي خوب
بود. غذاش هم خوشمزه. جاي شما خالي.

من همينجا به همه اعلام ميکنم که مريض شدن اصلا کار و ايده جالبي نيست.
مخصوصا وقتي که از دماغ اويزون ميشيد.
خدمت تون عرض کنم که ماجرا ماجراي سگ تازييه که موقع شکار ريدنش ميگيره.
و اما کجاست مادر که بياد برات سوپ مرغ درست کنه يا آش شلغم. آي آدمها که در
ساحل شاد و خندانيد، مامانتون هم پيشتون شاد و خندان نشسته. همونجا بمونين که خيلي
حال ميده.
مثلا براي خودم سوپ درست کردم که حالم بهتر بشه. از بس فلفلش زياد شده بود فکر
کنم ويروسها بد تر تحريک شدن و پارتي راه انداختن. يادش بخير اون قديمها حداقل از
صاحب خونه اجازه ميگرفتند.
اآآآآآآآآي سرم درد ميکنه. گلووووووووووووووووووم ميسوزه. آآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآي مردم.
خوشحال نشين نمردم. دارم جو سازي ميکنم که فضا رو الوده کنم و از آب گل آلود ماهي
بگيرم.
اخ جدي جدي مريضم ها.
من ميرم استراحت کنم لطفا مزاحم نشويد. مبادا که ترک بردارم.

سلام. چطوری خوبي؟
جواب ميدم: اي بد نيستم. الحمدالله. تو خودت خوبي؟ کار و بار خوبه؟ خوش ميگذره؟
جوابي نميشنوم. دور و برم رو نگاه ميکنم. کسي نيست.
سرم رو پايين ميندازم و بقيه کتابم رو ميخونم.
داستان کتاب خيلي جذبم نميکنه. فکرهاي مختلف در ذهنم رژه ميرند.
ليوان قهوه رو بر ميدارم که جرعه اي بنوشم و براي چندمين بار ليوان خالي رو دوباره روي ميز بر ميگردونم.
يک ربعي ميشه که ورق نزدم. کتاب رو ميبندم. ليوان خالي رو تو سطل ميندازم و ميزنم بيرون.
به نيمه شب چيزي نمونده. تک و توک ماشيني با سرعت رد ميشه.
چراغهاي کمي هم که تا حالا روشن موندن يکي يکي خاموش ميشن و شهر در تاريکي فرو ميره.
اگه زودتر نخوابم فردا صبح دير ميرسم.
شب خوش.
.

امروز جاتون خالي يه فوتبالي زديم. الان که آخر شبه هنوز پام درد ميکنه. نفسم هم راحت بالا نمياد. خيلي دويدم. البته ما باختيم ولي خوب بازي دوستانه بود و در رده بندي فيفا تاثيري نداشت. يه خوبي ديگه که امروز داشت اين بود که بالاخره مداري که روش کار ميکردم جواب داد. آخه چند وقتي بود که باهام قهر کرده بود و محلم نميذاشت ولي امروز آشتي کرديم و حالا قراره بشينيم سر فرصت با هم صحبت کنيم که با هم بهتر هم بشيم چون اينطوري که الآن هست هنوز براي کار مناسب نيست. ديگه چي؟ آهان، قراره که يه سفر بريم هشت نفري (يادم باشه دنگم رو فردا بدم.) به پارک Yosemite آخر هفته بعد. بچه ها به تکاپو افتادند که آماده بشند چون همه چي رو بايد از قبل آماده کنيم و نزديک پارک (در فاصله 3-4 ساعتي) هيچ جنبنده اي پيدا نميشه. ديروز و امروز اين صندوق ياهو من پر شده از نامه هاي يک و نيم خطي که کبريت بياريم يا فندک. خلاصه تا هفته بعد داستان خواهيم داشت. تازه قراره اونجا سرد باشه بايد يه فکري بکنم شايد يه کيسه خواب بگيرم. و يک بادگير محض احتياط. فکر کنم خوشمان بگذره. اميدوارم. امروز اون رو هم پاک کردم که ديگه جلو چشمم نباشه. تا ببينم که کي از جلو ذهنم هم پاک ميشه. وقتي کسي نيست قربون صدقت بره و سعي ميکني خودت اين کار رو بکني خيلي مضحک ميشه. اصلا هم جالب نيست. راستي ممد هم مياد مسافرت با ما. ديگه خيلي خوش ميگذره.
شب خوش
.

حس جالبيه وقتي ميخواي شخصي بهت زنگ بزنه ولي ميدوني که نميزنه. براي خودت در افکار و خيال غرق ميشي و داستانها ميسازي و آخرش هم يک جوري خودت رو قانع ميکني و ميخوابي تا فردا که با چه حس و حالي از خواب پاشي. کتابي که ميخوندم امروز يه نقل قول داره از انجيل فکر کنم که ميگه: روز اولي که "آدم" در زمين بود وقتي شب شد و خسته بود و داشت خوابش ميبرد، تصور ميکرد که زندگيش در زمين تموم شده و داره وارد مرحله بعدي ميشه ولي وقتي صبح شد و از خواب بيدار شد ديد که روز از نو و روزي از نو، ولي با اين تفاوت که تجربه ديروز رو هم همراهش داشت.

خوب که فکر کني اين شکل نگاه کردن به زندگي خيلي جالبه. يعني هيچ چيز مهم و بخصوصي راجع به امروز وجود نداره غير از اينکه بتوني تجربه اي کسب کني براي روزهاي ديگه اي که قراره تو اين دنيا باشي. يک احساس آرامشي به من ميده که خيلي ازش خوشم نمياد. يک جورايي فکر ميکنم که مسکنيه که ميخوري تا دردت سبک بشه تا بتوني به چرخه دنيا برگردي و نقشت رو ادامه بدي. از يک طرف زندگي بايد در جريان باشه و نميشه متوقفش کرد. از طرفي هم بهت بر ميخوره که تو چيزي بيشتر از يک مهره يا يک نيرو و انرژي نيستي.

برگرديم به اصل مطلب که گزارش روز باشه بايد بنويسم که دوبار زنگ زدم بي جواب. نمي دونم که باز کي سعي ميکنم ولي ميدونم که اينجايي که هستم خيلي نميمونم. منتظر مرحله بعديم ولي اول بايد اين مرحله رو تموم کنم و اميدوارم که کليد رو تو مرحله قبل جا نگذاشته باشم.

خوش باشيد
.

ديشب خوب بود. امشب هم همينطور.
دارم يواش يواش وارد فاز جديدي ميشم. خيلي جالبه. سعي ميکنم که خيلي سخت نگيرم و از لحظه استفاده کنم. توقع زيادي نداشته باشم و خودم رو با وضعيتي که دارم تطبيق بدم. اينجوري اون احساس بد ديگه سراغم نميآد. البته الان خيلي خوابم مياد و دارم همينطور مينویسم. منتظرم که فردا بشه و دوباره سرحال باشم و يک کاري بکنم. مثلا برم شرکت يا برم دم ساحل ولي از اين حس که منتظر فردا هستم خوشم ميآد.
پس تا فردا ....
.

بچه ها يکي يکي خداحافظي ميکردند و ميرفتند. ساعت که پنج شد غير از من کسي از بچه هاي گروه نمونده بود.
يک ساعتي ميشد که کار من هم تموم شده بود و داشتم وب گردي ميکردم. کاري رو که دوهفته بود انجام ميدادم
تموم کرده بودم و بايد برميگشتم و روي يه مداري که دوهفته پيش نيمه کاره رها کرده بودم کار ميکردم. کتابي
رو که براي همين موضوع خريده بودم برداشتم و شروع کردم به ورق زدن. نقشه کشيده بودم که تو تعطيلات آخر
هفته بخونمش و ميخواستم برآورد کنم که چقدر وقت ميگيره. ساعت تقريبا پنج و نيم بود که ديگه بلند شدم برم خونه.
اصلا حس کار کردن نداشتم. برنامه اي هم براي شب نداشتم. بايد يک جوري وقتم رو پر ميکردم. با خودم گفتم
که ميرم فروشگاه خريد و براي شب آشپزي ميکنم.
تو راه فکر ميکردم که چي درست کنم و چه چيزهايي بايد بخرم. وارد فروشگاه شدم. بعد از کمي گيج خوردن رفتم
سراغ سبزيجات. اسفناج يک دسته. گيشنيز و جعفري از هر کدوم دو دسته. يکي یه دسته پيازچه، نعنا و تره. بعد
فکر کردم پياز ندارم خونه. پس دو تا هم پياز. بعد رفتم سراغ حبوبات. يک بسته لوبيا چيتي برداشتم. يادم نبود
عدس دارم يا نه. هي دست دست کردم. آخرش برنداشتم. يک ظرف کوچيک ماست. و يک نون بربري داغ. اول
ميخواستم نون مشهدي بگيرم ولي گفت بيست دقيقه طول ميکشه و پشيمون شدم.
اومدم تو ماشين. موبايلم رو چک کردم. زنگ نزده بود.
رسيدم خونه اول پيازها رو خرد کردم و گذاشتم سرخ شه. بعد رفتم سراغ سبزي ها. يکي يکي دسته ها رو شستم و
گذاشتم تو آبکش که آبش بره. کارم با سبزيها که تموم شد، پياز هم سرخ شده بود. يکي يه مشت نخود، لوبيا چيتي،
عدس (داشتم عدس خونه) ، لوبيا سفيد و پياز سرخ کرده رو ريختم تو آب و گذاشتم رو چراغ.
تلويزيون رو روشن کردم. بازي ليکرز با سياتل تازه شروع شده بود. تا حبوبات بپزه کلي وقت داشتم. نشستم پاي
تلويزيون. يه مشت بادوم هم کنار دستم. گشنه ام بود.
نيمه که شد رفتم سراغ سبزي ها. اسفناج و تره و جعفري و گيشنيز رو با ساقه پيازچه ها خرد کردم.يه نگاهي به
بنشن کردم. تقريبا پخته بود. ادويه و نمک زدم بهش. نيمه دوم شروع شده بود. يه سر و ساماني به آشپزخونه دادم
و برگشتم پاي تلويزيون. بازي که تموم شد رفتم سروقت بنشن. سبزي رو اضافه کردم، يه کم آب اضافه کردم و
زيرش رو زياد کردم تا جوش بخوره.
مقداري از پياز که مونده بود رو گذاشتم حسابي سرخ بشه. چند پر سير تازه پاک کردم و خرد کردم. پياز که خوب
سرخ شد سير رو ريختم جاش و سرخ کردم. سبزي هم ديگه پخته بود. يه کم ازش چشيدم. همه چيش اندازه بود. رشته
رو هم ريختم. رشته ها رو مادرم که اومده بود با خودش آورده بود. ميگفت رشته هاي اينجا به درد نميخوره. تو اين
فرصت يه کم نعنا داغ هم درست کردم.
ساعت حدودا 11 بود. آش رشته آماده بود. آش رو کشيدم تو ظرف. با نعنا داغ، پياز داغ و سير داغ روش رو مثلا
تزئين کردم. بقيه آش رو ريختم تو يه ظرف ديگه که وقتي خنک شد بذارم تو یخچال. بقيه سبزيها رو هم گذاشتم تو
فريزر. نون رو هم تکه کردم. نصف تو فريزر و نصف تو يخچال.
حسابي خسته شده بودم. ميلي هم به غذا نداشتم. ياد مادرم افتادم که غذا درست ميکرد و ما ادا در ميآورديم و نميخورديم.
يک ليوان نوشيدني براي خودم ريختم، راديو رو روشن کردم و اومدم نشستم پاي اينترنت.

راستي کسي يه کاسه آش رشته نميخواد؟ بمونه بايد بريزم تو سطل!

امروز صبح با چوپان دروغگو چت ميکردم:

- چوپون جون ميدوني امروز چه روزيه؟
* نه نميدونم گوسفند بزرگ. چطور مگه؟
- امروز اول آوریله.
* خب يعني چي؟
- بابا تو ديگه چه چوپوني هستي؟ روزي که بهم دروغ ميگن.
* آهان راست ميگي.
- به فکرم زده که يه چاخاني سرهم کنم و يه حالي به بر و بچ بدم. البته يه چاخان خوش.
* فکر خوبيه.

و اين شد که خونديد. ولي عکس العمل آدمها هم کم جالب نبود. بعضي ها نامه دادند:

يا اين يکي:

و یا:

و

بعضي ها پيام دادند:

با بعضيها مجبور شدم دو ساعت پاي تلفن حرف بزنم. و بس که اصرار کردند مجبور شدم بهشون بگم که شوخي بود.

يکيشون تهديد کرد.

اونيکي بعد از اينکه فهميد گفت: نينيمينينينيمينيمينينيمي

خلاصه امروز به خنده و مسخرگي گذشت.
شما هم شاد باَشيد.

-- راستي اگه ميخواين 100 چاخان برتر تمام دوران رو بخونيد مراجعه کنيد به:

.